Jedziemy w zdłuż rzeki

Droga jest dość ciekawa, wiedzie przez przez las, małe bagienko oraz klasyczny trial między drzewami.

Po chwili docieramy do pierwszej poważniejszej przeszkody - bród. Jeszcze tędy nigdy z nas nie jeździł. Nurt rzeki jest dość szybki, nie widać dna, nikt z nas nie ma woderów. Wszyscy obserwujemy rzekę i chyba zadajemy sobie to samo pytanie -jechać czy nie??

Pierwszy, po namowach, jedzie Wojtek swym przerobionym gazem

Woda okazuje się być bardzo płyciutka a dno twarde. Zaraz po Wojtku ruszają po kolei prawie wszystkie załogi.

Na zdjęciu jest jedynie Dodge, gdyż tylko jego zdążyłem uchwycić. Sam przecież też musiałem przejechać.

Na drugiej stronie został tylko Polonez - myślę, że jednak polonez zostanie tylko polonezem

Po wstępnym osuszeniu maszyn ruszamy w dalsza drogę.

żwirownia mieszcząca się nie opodal brodu dostarczyła trzem żółtym pojazdom niemało zabawy. Komentarz chyba zbyteczny

A niektórzy czekali na swych mężów na dole... i chciał czy nie musiał jechać :)

Po zabawie z żwirowni w Studziankach pojechaliśmy na żwirownie w Ogrodniczkach.

Jednak podczas przejazdu w Tomka "rajdówce" pękł krzyżak wału. Jedna będzie musiał to poparawić.

W ogrodniczkach Sojer ruszył jako pierwszy, jednak woda wyżłobiła dość głębokie rowy.

Po krótkiej zabawie na żwirowni, pojechaliśmy na poligon w poszukiwaniu błota, ale niestety, sucho :(. Tomek któremu pozostał tylko napęd na przód i 3 amortyzatory postanowił wracać do domu. W jego ślady poszedł Sojer.

W okrojonym już składzie, i do tego głodni postanowiliśmy pojechać na Podsupraśl aby rozpalić ognisko i cos zjeść. Ale korzystając z okazji, gdyż byliśmy blisko ciekawej górki, Wojtek postanowił ja pokonać wjeżdżając na nią. Górka jest odść pokaźnych rozmiarów. Ale ku naszemu i chyba swojemu zaskoczeniu Gaz wjechał.

Tradycyjne odkręcanie sprzęgiełek zapowiada nieuchronny koniec wyprawy

Jeszcze tylko ognisko - przy którym musze przyznać było bardzo wesoło. I koniec.