Szybko docieramy do lasu – śniegu po zderzaki, do tego jest bardzo mokry i momentalnie robi się śliski i dość trudny do jazdy.

Po drodze mamy naprawdę przepiękne widoki. Śnieg tworzy piękne kompozycje na słupach płotów szkółek leśnych

Jak już wspomniałem – śnieg ciężki do jazdy, pozatym wiejący wiatr sprawił że miejscami sniegu jest naprawę dużo, często Grześkowy Patrol (który przecierał nam szlak) musiał być wspomagany przez ludzi.

Jedziemy więc dalej – i podziwiamy widoki. Czasami wskakujemy na jakaś już rozjeźdżoną drogę, ale tylko po to by zaraz znowu wskoczyć na nieprzetarte zaśnieżone szlaki

Czasami musieliśmy puścić przodem cięższy sprzęt, tzn. Czapajewa i Wranglera – ich wielkie koła i mocne silniki przecierały nam trudniejsze odcinki trasy.

Jedziemy więc dalej...

Nie wiem jak Wróble i Gosia wytrzymali taka pogodę w otwartym aucie... ale po ich minach wideć, że chyba nie było im zimno... twarde sztuki

No i zaczyna się prawdziwa zabawa. Wjeżdżamy w bardziej pagórkowaty teren, niestety nie widać co jest pod śniegiem... tym bardziej zabawa jest ciekawa

Partrol nie dał rady, do ataku przystępuje Czapajew, w którym tylko gwiżdże turbo sprężarka. Wielkie koła szybko dogrzebują się do piachu i wyrywa go z miejsca- pierwszy szczyt zdobyty, jeszcze tylko wepchać resztę i jesteśmy.

A przed nami największy szczyt na jaki musimy się wdrapać tego dnia, czyli Góra Św. Anny.

Teren jest bardzo ciekawy, po prawej i lewej stronie mocne spadki w dół, tak więc nie ma innej drogi tylko do przodu.

Pierwszy rusza Grzesiek Patrolem – jednak oprócz dość łagodnego podjazdu po górę mamy jeszcze mały łuk w lewą stronę i jednocześnie trawers z nachyleniem w prawą stronę. W normalnych warunkach – byśmy się tu nawet nie zatrzymali, ale przy bardzo mokrym śniegu, auta ssuwaja się w lewo opierając się o drzewa.

Grzesiek musiał skapitulować – wiec przodem rusza Czapajew. On też ma problemy, ale lekkie auto, ze spuszczonym nieco powietrzem z kół i naszą pomocą wdrapuje się na szczyt.

Teraz wyciągarka w ruch i reszta aut pomalutku zostaje wciągnięta na górę, oczywiści jednocześnie jest asekurowana by nie ściągnęło na prawą stronę.

Tylko Wrangler jako ostatni wjechał o własnych siłach na sam szczyt.

I jesteśmy na samej górze – widok piękny

Ciekawym wąwozem zjeżdżamy z góry. Dojeżdżamy do wsi Królowy Most, potem kierujemy się na tzw. Trakt Napoleoński, którym dojedziemy już do miejsca gdzie zaplanowaliśmy ognisko.

I to by było chyba na tyle.

Myślę, że wycieczka podobała się nam wszystkim.

Oczywiście najlepiej sprawiały Wranglwer i Czapajew, które zostały bardzo dobrze przygotowane do takich wyjazdów, mój uazie i dwa Patrole na nie najlepszych oponach jakoś jeździły, raz lepiej, raz gorzej. Ale było fajnie.

Do zobaczenia następnym razem!!!

Zapraszam do obejrzenia galerii zdjęć, gdzie znajdziecie więcej fotek z tej wyprawy.

Foto: Stefan i Paweł

Opis: Stefan (zielony Uaz)